perde

Perdenin arkasından bakan insanları düşündüm.

Sevgilisi uzaklara giderken kızgınlığını perdenin arkasına saklayan kadını...
Ağladığını görmesin diye kızına perdenin arkasından bakan ve o anı yıllar sonra bile perdenin kırmızısıyla hatırlayan kadını.
Perdenin arkasında durup oğlunun ilk aşkına hayalinde danteller giydiren kadını...
Gidişini perdenin arkasından izlerken, kalbinin en büyük yangınını onun gözlerinin mavisiyle söndüren adamı...
Perdenin arkasından sokağa bakarken aklında erguvanlar, salkım söğütler büyüten, çocukluğunu oradan ve yeniden başlatan adamı...
Merakına söz geçiremediği için zamanının çoğunu perdenin arkasında geçiren kadını...

Perdenin arkasından bakan halimi düşündüm. Onu bekliyordum. Uzun bir uykudan uyanan aşkımızı dantellere, kadifelere sarmak, perdenin deseninden baharları alıp onun saçlarına takmak istiyordum.

Bu defa, perdeyi sonuna kadar açıp onu bana getiren her adımı izlemeye, ezberlemeye kararlıydım.

Geldi. Beni gördü. Ben artık onun için hayatın en güzel lacivertiydim.